Ο ηλεκτρομυογράφος είναι μια μέθοδος καταγραφής της ηλεκτρικής δραστηριότητας των μυών. Με τη χρήση του ηλεκτρομυογράφου, μπορεί να μελετηθεί η αγωγιμότητα των περιφερικών νεύρων, ιδιαίτερα αυτών που βρίσκονται στα άνω και κάτω άκρα. Αυτές οι δύο συμπληρωματικές εξετάσεις είναι χρήσιμες για τη διάγνωση και παρακολούθηση παθήσεων όπως:

Μυοπάθειες: Διάφορες παθήσεις που επηρεάζουν τους μύες, όπως η μυασθένεια, η μυϊκή δυστροφία και η μυοκυτταρική νόσος.

Παγιδευτικές νευροπάθειες: Παθήσεις που προκαλούν περιορισμένη κίνηση ή πόνο λόγω πιέσεως σε νεύρα, όπως ο σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα.

Πολυνευροπάθειες: Παθήσεις που επηρεάζουν πολλαπλά νεύρα, όπως οι περιφερικές νευροπάθειες που σχετίζονται με τον διαβήτη.

Παθήσεις νευρικών πελμάτων: Παθήσεις που επηρεάζουν τα νεύρα που ελέγχουν τα πόδια και τα πέλματα, όπως η περιφερική νευροπάθεια.

Ριζοπάθειες: Παθήσεις που επηρεάζουν τα νεύρα που εξέρχονται από τη σπονδυλική στήλη, όπως η αυχεναλγία ή οσφυαλγία με νευρολογικά συμπτώματα.

Συνολικά, ο ηλεκτρομυογράφος είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται για να αξιολογηθεί η λειτουργία των μυών και των νεύρων και να διερευνηθούν παθήσεις που σχετίζονται με αυτούς τους ιστούς.

Στην πράξη, οι συνηθέστερες παθήσεις για τις οποίες πραγματοποιείται ο νευροφυσιολόγικός έλεγχος, είναι το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα, η ωλαίνιος νευροπάθεια, η διαβητική νευροπάθεια και η αυχεναλγία ή οσφυαλγία με συνοδά νευρολογικά συμπτώματα (μούδιασμα ή αδυναμία στο άνω και κάτω άκρο αντίστοιχα).